Eind augustus hebben we nog een korte vakantie gepland in Barbara Le Marche.
Onze Italiaanse gast Marida, kwam met het vliegtuig naar Brussel. Na een treinreis richting Brugge en vandaar met de bus naar Breskens. Wij ontmoetten Marida bij de veerhaven. Na een korte rondrit en verkenning van dorp, reden we naar ons huis voor een Nederlandse lunch. In ons huis aangekomen laten Marida kennismaken met de poezen, kippen en ons huis. Marida vond het opvallend geen heuvels te zien, in een toeristenboekje had ze gelezen dat er ook heuvels zijn in Nederland. 😉, die zijn er wel maar niet in deze regio.
Vol vertrouwen in de goede zorg voor onze dieren rijden we in de middag richting het zuiden.
Barbara is een klein dorpje midden in le Marche. Bij aankomst was het wel zoeken, de gps wees naar een klein straatje maar daar was het adres niet. Gelukkig spreekt Riny goed Italiaans, en kon ze aan mensen op straat vragen waar we moesten zijn. Tja, dat was nog niet zo gemakkelijk, niemand kende Merida bij naam en de foto van de groene poort werd niet zo maar herkend. Gelukkig was een van de vrouwen zo slim om aan de achterkant van de aangeven straat te gaan kijken. En ja hoor, daar was de groene poort.
De sleutel ging wel in het slot, maar ronddraaien ho maar, met veel engelengeduld en een vloek binnensmonds ging de deur ein
delijk open.
Het huisje was een 3 kamer appartement met een heel grote kelder eronder. De inrichting was sober, maar goed alles was aanwezig, een typische Italiaanse kleine keuken, zelfs een wasmachine en tv. In de kelder, was ook nog een Hans en Grietje hok, met een grote oude houten spijlen deur. Na opening van de deur keek je in een donkere keldertrap diep onder de gewelven van het huis. De voorzijde was op straatniveau, de achterzijde was op kelderniveau, direct aan de piazza. Op de piazza was een heel klein winkeltje met heerlijke prosciutto crudo en parmezaanse kaas.
Het harde wit-brood was goed voor een kapot gehemelte. Gelukkig was er in het dorp ook nog een grotere supermarkt. Hier werkte een oudere heer bij de groente en fruitafdeling. Zijn leeftijd was ver boven de tachtig.
Le Marche is een heel mooi gebied, golvende heuvels, wisselende landschappen met unieke kleine dorpjes. Le Marche lijkt heel veel op Toscane is gelukkig niet zo toeristisch. De lange stranden aan de Oostkust met de rijen strandstoelen en parasols zijn niet zo ons ding. We gaan vast en zeker nog eens terug naar Le Marche.
Mooi gedaan Ger…. en zo kom nog eens ergens !