Een zomervakantie / huizenruil in ons geliefde Italië, zat er dit jaar niet in. Een vakantie hoog in de Pyreneeën was een aardig alternatief.
Tegen een stijl berghelling ligt ons vakantiehuis, in oude boerenstijl. Gezellig klatert er buiten een riviertje en is er in de tuin een waterval. Het dorpje zelf is helemaal ingesteld op het skitoerisme. Voor ons niet echt gezellig, met al die souvenirwinkeltjes, maar alla. De omgeving is des te mooier. Met de auto maken we enkele mooie tochten over de bergwegen. Het uitzicht is geweldig en leent zich voor vele mooie foto's.
Gebruikelijk is dat je bij aankomst een klein presentje krijgt. Ditmaal een lekkere fles wijn en iets in blik. Eendenpoten in eigen vet. Volgens kenners een lekkernij. Na op internet een bereidingswijze te hebben uitgezocht, maken we het blik open. Ongelooflijk, wat komt daar vreemde lucht uit, het blik verdwijnt rechtstreeks in de vuilnisbak.
Op een van de ochtenden worden we gevraagd, de auto op een andere plek te zetten, ivm een verbouwing bij de buren. Een uurtje later komt er een vrachtwagen met een grote hijskraan over het smalle bergpad aangereden. Vlakbij ons huis, moet ie een scherpe bocht draaien, de chauffeur en aannemer lopen 10x heen en weer, en dan begint het spektakel, links een beetje, rechts een beetje, vooruit, achteruit, met de wielen een boom raken in het bos, slippen in het grint en de modder. Ok, het lijkt te lukken, totdat ie met de zijkant van de vrachtauto een van de ijzeren poortpalen raakt. Nou dan slijpen we die toch met een grote slijptol weg. Na 2 1/2 uur is de weg weer vrij en de hijskraan op zijn plaats.
Op een van onze tochten rijden we plots over een kiezelweg, normaal zouden we terugrijden, maar omdat enkele honderden meters voor ons een grote vrachtwagen rijdt, gaan we verder. Uiteindelijk komen we uit bij een van de vele skistations. Het uitzicht is fenomenaal, later wordt het iets mistiger en wordt het tijd om terug te keren. Op de terugweg ziet Ger een mooie grote roofvogel vliegen, die hij graag wil vangen met zijn digitale camera met telelens. Als hij achterin de camera wilt pakken, hoort ie Riny gillen, de auto begint te rijden, Ger probeert de auto te stoppen, komt te vallen en zijn knie komt onder het achterwiel. Ger houdt er een flinke wond aan zijn knie aan over, en Riny is van de escapes flink geschrokken. Nadat de wond verbonden is (toch wel heel gemakkelijk als je altijd een verpleegkundige bij je in de buurt hebt), rijden we alsnog verder terug het dorp in. Voor de zekerheid, gaan we nog bij de locale huisarts langs. Een knappe pikzwarte arts, in een verblindend wit overhemd. Maar zijn praktijk is nog een restant van de 18e eeuw. Na 2x op wondcontrole te zijn geweest, besluiten we vervroegd terug te rijden naar Nederland. Zijn verbandmiddelen komen uit een proefmonster. Uiteraard moet ie wel meteen betaald worden. Ook in de apotheek is de rekening pittig, en graag contant betalen.
Weer een les geleerd; "nooit zomaar uit de auto stappen om een foto te maken van een stomme vogel"
